saya ada kawan.
saya sayang dia.
kalau saya rasa down, mesti saya pergi kat dia.
bukan kawan laen tak boleh tolong.
tapi mungkin sebab saya rasa selesa dengan dia.
tengok muka dia je hati jadi tenang.
semua rahsia ada pada dia.
sebab saya percaya kat dia.
walaupun kami jauh, ym lah penghubung kami,
rasanya, dia je yang selalu ym saya,
kalau tak, mesti ym saya tak berguna.
kalau saya rasa malas nak belajar,
saya mesti cari dia.
InsyaAllah semangat datang balik.
dia selalu bagi kata-kata manis,
saya tak tahu dia ikhlas ke tak.
tapi saya boleh blushing. (walaupun muka saya gelap. :P)
kalau saya sedih2,
mesti dia suruh saya carik Allah.
kalau saya sakit,
dia mesti risau.
saya sayang dia.
walaupun saya tak tahu camne nak tunjuk kat dia.
saya memang tak reti.
terima kasih ye kawan. :)
saya sayang kawan2 saya..:P
ReplyDeletebetul tuh khairi
ReplyDeletewalaupun kter x mcm org yg slalu ym hur tuh
tp kami semua menyayangi hur!
saya ada seorang kawan juga......dia duduk jauh dari saya. tiap hari saya ym dia....dia x gelap...tapi dia golden..manis sangat...kalau dia senyum...mekar seluruh alam..ibarat terkena panahan arjuna....kalau dia sedih...gugur bintang di langit...kalau dia ceria, sang bayu turut menyanyi...saya sayang dia amat2....
ReplyDeletewah. terharu nya saya. saya tak tau ramai yg sayang saya. terima kasih khairi and afiq. saya sayang kamu juga. :)
ReplyDeletefarhana, maka ayat2 manis sudah terkeluar. maka pagi saya akan bermula dgn ceria selepas mndengar ayat2 manis kamu. terima kasih juga. :p
saya bukan berkata manis...kerana apabila kamu dengar kata2 manis itu...itu bukan mulut yang berbicara...tapi...perdebatan antara jiwa dan hatiku....
ReplyDeletekadang sy rse nk mun2..kdg2 sy rs law2..kdg2 sy rse bes2..sy pun xphm ape sy tulis.ini smua sbb awk
ReplyDeletesaya lagi tak paham. cik an an je paham ab ab kot.
ReplyDelete